TRZY: Anioł Stróż

TRZY: Anioł Stróż

UWAGA: JEDNO BRZYDKIE SŁOWO XD

 

Chłopak powoli otworzył swoje brązowe oczy. Rozejrzał się po pomieszczeniu, w którym budził się przez... No właśnie. Przez ile już był martwy? Tego nie wiedział... W Niebie nie liczono czasu. Wiedział tylko tyle, że to dzisiaj musi ogłosić głównemu Aniołowi, nad kim chce pełnić opiekę. Każdy Anioł pełnił rolę Anioła Stróża nad kimś, kogo znał za życia.

Brązowooki westchnął ciężko i ruszył w stronę wielkiego lustra w kształcie serca. W kształcie jego serca... Poza swoim odbiciem chłopak widział też bliskie osoby, które żyły. Przyszły Anioł Stróż przyjrzał się uważnie swojemu odbiciu...

Te same rude włosy, te same roześmiane, brązowe oczy, ten sam wzrost i ten sam wygląd. TAK. Chłopak od śmierci nic a nic się nie zmienił. Nadal był tym samym Fredem Weasley'em. Z jedną małą różnicą: już wkrótce miał się stać Aniołem Stróżem najlepszej przyjaciółki swojego brata. Aniołem Stróżem Hermiony Granger. Czemu niej? Dlatego, że już wkrótce w życiu czarodziejki zaczną dziać się dziwne rzeczy.

---*---*---*---*---*---

Ani rózni­ca pogladów, ani rózni­ca wieku, nic w ogóle nie moze byc po­wodem zer­wa­nia wiel­kiej miłosci. Nic, prócz jej braku.

---*---*---*---*---*---

Hermiona otworzyła powoli oczy. Była w Amsterdamie.... Holandia... Kiedy była mała przyleciała tam wraz z rodzicami a to miejsce zauroczyło ją. Tylko, czemu teraz się tam przeniosła? Na to pytanie nie znała odpowiedzi.

Gryfonka tak się zamyśliła, że wpadła na kogoś. Książki tego ktosia wylądowały na ziemi, więc Hermiona szybko schyliła się mu pomóc.
-Bardzo przepraszam -powiedziała Hermiona, gdy podnosiła ostatnią książkę.-Idziesz do Hogwartu? -Dodała, kiedy zobaczyła tytuły książek.
-Tak -uśmiechał się do niej przystojny chłopak o czerwonych włosach i szarych oczach.- Ty też?
-Gryffindor, ostatni rok -panna Granger odwzajemniła uśmiech.- Jestem Hermiona Granger.
-Ja jestem Sam Diablo –czerwonowłosy powoli ruszył przed siebie.

-SAM! –Zawołała dziewczyna, gdy chłopak zaczął otwierać mały domek.- GDZIE IDZIESZ?

-Idziemy na lody. Muszę przecież kogoś znać w Hogwarcie, nie? –Młody Diablo mrugnął do gryfonki i postawił książki w domu na podłodze koło drzwi.

         Brązowooka roześmiała się serdecznie i ruszyła z nowo poznanym chłopakiem w stronę małej lodziarni.

---*---*---*---*---*---

Miłosc jest to ja­kies nie wiado­mo co, przychodzace nie wiado­mo skad i nie wiado­mo jak, i spra­wijace ból nie wiado­mo dlaczego.

---*---*---*---*---*---

-Masz czternaście tysięcy pomocników -przemówił G.A.S. (Główny Anioł Stróż).         

Co by tu można powiedzieć o G.A.S.'ie? To, że taka jasność od niego bije, że nic nie widać...
-Ilu?! -Fred Weasley wytrzeszczył oczy.
-Możesz stworzyć czternaście tysięcy osób, które będą pomagały ci chronić T.Ż.P. (Twojego Żywego Przyjaciela). –Odpowiedział mu G.A.S., po czym zniknął.   

Skoro miał aż tylu pomocników to nie zaszkodzi wysłać dwójki na pilnowanie panny Weasley i panny Zabini, prawda? Fred skupił wzrok na dwóch czerwonych wazonach w fioletowe wzory i...

BUM!

Przed rudowłosym stały dwie zgrabne dziewczyny o jaskrawych czerwonych włosach i fioletowych oczach. Tak jak wazony dziewczyny były już na pierwszy rzut oka delikatne i prawie tak blade jak szkło, z którego były zrobione wazony w domu Freda. Anioł wytrzeszczył oczy a z jego ust wydobyło się tylko ciche: "WOW". Dziewczyny popatrzyły na siebie i zachichotały. Ten chichot obudził Freda-Jestem-Sobie-Anioł-Stróż-Weasleya z jego wizji...
-To... -Chłopak odchrząknął.- Jak się nazywacie?
-Camilla... -Zaczęła pierwsza.
-...i Lucy... -Dodała druga.
-...Claw -dokończyły obie.
-No, no, no... -Anioł zagwizdał.- Nieźle mi się udało jak za pierwszym razem. Poćwiczę a zdobędę Niebo...      

Dziewczyna, która przedstawiła się jako Camilla prychnęła cicho.
-Jesteśmy gotowe do pracy Aniele Stróżu -powiedziała z oddaniem Lucy schylając się i ciągnąć siostrę za sobą.- Wiemy już wszystko o T.Ż.P. i możemy ruszać żeby ją pilnować w każdej chwili. Cam będzie pilnowała panienkę Zabini w Slytherinie a ja będę pilnowała panienkę Weasley w Gryffindorze.
-Super! -Wyrwało się Fredowi-Teraz-Aniołowi-Weasley'owi.- Dobre jesteście, że wszystko tak szybko zaplanowałyście.         

Lucy spłonęła rumieńcem a jej siostra znowu prychnęła tylko, że tym razem głośniej.
---*---*---*---*---*---*---

Im dłuzej poz­wa­la sie ko­biecie tesknis, tym bar­dziej rosnie miłosc.

---*---*---*---*---*---*---

-No to... -Sam oblizał usta z lodów truskawkowych, które przed chwilą pochłonął.- Ulubiony kolor?
-Hmmm... -Hermiona utkwiła spojrzenie w swoich biało-czarnych paznokciach.- Zielony.        

Chłopak westchnął ciężko a panna Granger spojrzała się na niego pytającym wzrokiem.
-Jak ślizgonka... -Czerwonowłosy zacmokał i spojrzał się na dziewczynę, która strzeliła "focha" i wstała od stolika.
-Hej! Miona! -Zawołał za nią młody Diablo.- Ja żartowałem przecież!
-Wiem Sammy, wiem! -Odkrzyknęła gryfonka.- Muszę już wracać do domu! Do zobaczenia w Hogwarcie!

I teleportowała się...

Teleportowała się nieświadoma tego, że wraz z nią poszło serce nowego przyjaciela...

Powiedzielibyście może w tym momencie, że Sam powinien być z Mioną. Ale ja ich nie połączę! Nie powinniście oceniać Sama nie poznając go lepiej. Za kilka tygodni powiecie mi czy nadal ONI mają być razem a teraz przeniesiemy się do okolic domu panny Granger…

---*---*---*---*---*---

Miłosc jest jak cien człowieka,
kiedy ja go­nisz,

 ona ucieka.

---*---*---*---*---*---

         Hermiona pojawiła się w ciemnym parku koło swojego domu. Na drzewach, co dziwne nie było ani jednego liścia a karuzela stojąca na środku parku kręciła się tak jakby przed chwilą ktoś się na niej bawił.

Gryfonka zrobiła pierwszy krok po lekko sczerniałej trawie i wzdrygnęła się. Trawa a właściwie to, co z niej zostało było STRASZNIE mokre! Dziewczyna, czym prędzej rzuciła się w stronę karuzeli- jedynego suchego miejsca.

Nagle, Hermiona usłyszała łagodną melodię a na karuzeli usiadł wysoki blondyn o błyszczących niebiesko-szarych oczach.

Malfoy.

Wyraźnie był smutny. Panna Granger przyśpieszyła żeby dowiedzieć się, co ślizgon robi na mugolskiej ulicy a do tego w "Nawiedzonym Parku" jak zaczęli nazywać park mugole. Gdzieś z boku dobiegł ją krzyk, ale ona widziała już tylko karuzelę i siedzącego na niej Dracona Malfoy’a.
---*---*---*---*---*---

Miłosc bez wza­jem­nosci zaw­sze jest najsilniejsza.

---*---*---*---*---*---

 

Brian był bratem bliźniakiem Teodora Nott’a. Wyglądał tak samo jak Teo, ale charakter miał inny. W czasie, gdy jego brat chodził do Hogwartu, on uczył się w Durmstrangu. Na ten rok jednak matka postanowiła go przenieść.

Brian wychodził właśnie z domu babci mieszkającej blisko... Zaraz. Jak go mugole nazywali? A tak! Mieszkającej blisko Nawiedzonego Parku, gdy zobaczył JĄ.

Słynną Hermionę Granger- przyjaciółkę Wybrańca i dziewczynę Weasley’a. A właściwie to byłą dziewczynę Weasley’a. Gryfonka znajdowała się (O ZGROZO!) w Nawiedzonym Parku i biegła w stronę... Na Merlina! Biegła w stronę karuzeli, której bali się wszyscy czarodzieje i mugole!         

Karuzela ta zwabiała wszystkich piękną melodią i bliską osobą siedzącą na niej. Kogo takiego zobaczyła panna Granger, że biegła w jej stronę jakby uciekała przed diabłem? Tego Brian nie wiedział. Wiedział tylko tyle, że musi ją zatrzymać inaczej umrze na karuzeli.
-HERMIONA! -Ktoś najwyraźniej miał już w planach ratowanie gryfonki, ale możliwe, że sam ten ktoś jej nie zatrzyma.

Brian ruszył biegiem w stronę podobno najmądrzejszej czarownicy od czasów Roweny Ravenclaw. Po chwili dziewczyna była przewieszona przez ramię blondyna a on biegł w stronę ławki.
---*---*---*---*---*---
-Zostaw ją ślizgonie! -Wrzeszczał jakiś chłopak.

Ron Weasley…
-Nie jestem ślizgonem! -Syknął drugi głos.- Mój brat jest w Slytherinie.

Hermiona powoli otworzyła oczy i zobaczyła swojego byłego chłopaka krzyczącego na pewnego blondyna, który uratował ją przed wejściem na Karuzelę Śmierci.
-Ron -syknęła podnosząc się.- On mnie uratował. Jeżeli jestem jeszcze twoją przyjaciółką to zachowuj się przy moim zbawcy.

Blondyn zakaszlał żeby ukryć śmiech a rudowłosy zaczerwienił się jak burak.
-Dziękuję -gryfonka uśmiechnęła się do przystojniejszego z chłopców (TAK CHODZI MI O BRIANA ;D).- Miona Granger.

Dziewczyna podała brązowookiemu rękę.
-Brian Nott -chłopak uśmiechnął się i pocałował dłoń dziewczyny.    

Po chwili gryfonka odwróciła się w stronę czerwonego na twarzy Rona. Hermiona dopiero teraz zauważyła, że z nosa gryfona leci krew.
-Kto ci to zrobił? Czyżby Lavender? -Brązowooka zmrużyła ironicznie oczy.- Już się kłócicie?
-Nie -warknął Mon-Ron.- Ta blond dziwka mnie uderzyła.
-Blond… Zaraz. Zaraz! -Panna Granger wytrzeszczyła oczy.- Siostra Zabini’ego?
-Tak... Dokładnie ta dziwka -Mon-Ron myślał najwyraźniej, że przyjaciółka stanie po jego stronie, ale oj pomylił się.

Po chwili trzymał się już za pulsujący policzek oraz brzuch.
-Jak widać nie tylko ja lubię Ami -dziewczyna ze zdziwieniem patrzyła się na Brian'a, który przed chwilą uderzył rudowłosego w brzuch.
-Nie lubię się bić, ale NIKT nie może obrażać Ami -Brian uśmiechnął się pod nosem i rozwinął pięści.
-Jak możesz Miona? -Syknął młody Weasley.- Jesteśmy przyjaciółmi...
-Skoro jesteś z Brown pewnie niedługo nas ta twoja dziewczyna rozłączy -Hermiona prychnęła zirytowana.- I nie obrażaj NIGDY, ale to NIGDY Amandy Zabini w mojej obecności.

Brian z zafascynowaniem przypatrywał się pannie Granger. Zachowywała się jak ślizgonka… Nie! Jak jakaś arystokratka: pewna siebie i pełna gracji.

---*---*---*---*---*---

         Ginny w czasie, kiedy Hermiona była w Nawiedzonym Parku z Brianem i Ronem zdążyła rozpakować swoje walizki. Rudowłosa przechadzała się teraz po pokoju gościnnym, w którym miała spać i czekała na powrót swojej przyjaciółki.

         Pokój był nie duży, ale miał w sobie coś pięknego… W kącie stał lekko zniszczony brązowy fotel. Na środku pomieszczenia było łóżko z jasnego drewna. Koło łóżka stoliczek nocny i biurko. Przy oknie stała wielka czarna szafa, w której znajdowały się (podobno) obrusy. Koło czarnej szafy stała trochę mniejsza biała szafa dla gości. Do białej szafy Ginny włożyła swoje ubrania i rzeczy. Walizkę postawiła koło fotela.

         Dziewczyna wolnym krokiem podeszła do okna i zamarła…

         W pobliżu Nawiedzonego Parku stała Hermiona, Ron i wysoki blondyn. Hermiona ręce miała założone na piersi i tupała lekko nogą patrząc się na rudowłosego. Brat Ginny przyciskał rękę do policzka a blondyn… Z daleka było widać, że chłopak był bardzo rozbawiony.

         Ginewra, czym prędzej wybiegła ze swojego tymczasowego pokoju. Gdy dotarła do salonu zatrzymał ją pan Granger.

         Paul Granger miał czarne włosy i zielone oczy. Był też wysoki i bardzo szeroki w barach. Niczym nie przypominał swojej córki. Hermiona jedynie włosy miała po matce a reszta… Może po jakiejś babci czy coś…

-Witaj Ginny! –Pan Granger uścisnął dziewczynie rękę.- Gdzie tak biegniesz?

-Dzień dobry panu –gryfonka uśmiechnęła się.- Zobaczyłam Hermionę przez okno i właśnie do niej biegnę.

-To leć szybko! Macie jakieś 30minut na plotkowanie. Za pół godziny zejdźcie do kuchni na kolację.

         Rudowłosa kiwnęła głową i pobiegła do przyjaciółki.

---*---*---*---*---*---

-Miona! –Ginewra rzuciła się na przyjaciółkę, która tupała niecierpliwie nogą i patrzyła się na Rona.

         Hermiona odwzajemniła uścisk rudowłosej i chciała coś powiedzieć, ale oczywiście brat Ginny wybuchł właśnie teraz.

-CO JA TU ROBIĘ TAK?! –Ryknął wściekły Ronald.- BYŁEM PO PROSTU CIEKAWY, DLACZEGO MOJA PRZYJACIÓŁKA UCIEKŁA, GDY TYLKO MNIE ZOBACZYŁA!

         Panna Granger westchnęła i przewróciła teatralnie oczami, na co Ginny i blondyn stojący koło Miony zachichotali.

-Ronaldzie –powiedziała spokojnie brunetka- to chyba oczywiste. Wiesz, co myślę o twej wybrance. Dlatego tak zareagowałam. Byłeś i jesteś dla mnie przyjacielem. Nie chcę żeby Lavender nas pokłóciła. Właściwie to już się kłócimy… Ujmę to tak: niestety, ale to już koniec naszej przyjaźni. Nie mam zamiaru płakać przez kłótnie z tobą czy też tą Brown.

         Brązowooka odwróciła się w stronę blondyna.

-Brian bardzo dziękuję ci za pomoc –gryfonka uśmiechnęła się.- Zapraszam cię do mnie na kolację. Muszę przedstawić mojego bohatera rodzicom i przyjaciółce.

         Hermiona mrugnęła do chłopaka a on uśmiechnął się szeroko.

-Pff… Mi już możesz go przedstawić. –Ginewra wyciągnęła rękę w stronę chłopaka.- Nie wiem jak uratowałeś Mionę, ale dziękuję ci za to. Jestem Ginny Weasley.

-Brian Nott –blondyn pocałował dłoń dziewczyny.

---*---*---*---*---*---

         Brian, Hermiona i Ginny szli w stronę domu panny Granger. Brian po długich namowach gryfonek zgodził się zjeść kolację w domu państwa Granger.

-A Zabini na to, że może już zrobić Sevkowi idealny szampon. –Blondyn opowiadał gryfonkom jak to Blaise dostał P (Powyżej Oczekiwań) z eliksirów.- No i na kolejne eliksiry przyniósł szampon tylko, że nie swojej roboty, lecz firmy L’OREAL PARIS. Sevek tak się wściekł, że wlepił mu szlaban na miesiąc a szampon zabrał. Następnego dnia… Szok dla Zabini’ego, bo Sevek umył włosy. Miały różowy kolor…

         Gryfonki śmiały się tak głośno, że było je słychać chyba w całym mieście.

-Biedny Blaise dostał kolejny szlaban –oczy Briana zaświeciły się złowrogim błyskiem.- Teo mówił jeszcze, że Zabini usprawiedliwiał się tym, że zabrał Smokowi szampon dzień po tym jak to Smok farbował na Halloween włosy. Draco na to, że owszem farbował włosy, ale na czerwono a jego szampon nie jest tej firmy.

         W momencie, w którym doszli do domu Hermiony, Brian skończył swoją opowieść.

-Gin –powiedziała nagle Miona- wiesz, że masz takie samie pomysły jak Blaise?

         Blondyn wybuchł śmiechem a rudowłosa zrobiła się na twarzy czerwona.

-Wymień mi jeden –syknęła panna Weasley.

-Na przykład twój list do profesora Slughorna, kiedy to podszyłaś się pod Snape’a i poprosiłaś o szampon… -Hermiona zachichotała.

         Nott śmiał się jak opętany a Ginewra zaczęła mamrotać coś pod nosem o tym, że i tak Slughorn nie dostał listu.

---*---*---*---*---*---

-Bardzo dziękuję za kolację. Była pyszna –powiedział Brian wychodząc z domu państwa Granger.

         Ginewra poszła ubrać się w piżamę a Hermiona pobiegła za Brianem.

-Brian! –Zawołała.

Chłopak otwierał właśnie furtkę, ale zatrzymał się, gdy usłyszał głos dziewczyny

-Tak? –Blondyn uśmiechnął się a w jego brązowych oczach gryfonka dostrzegła iskierki ciekawości.

-Dziękuję–szepnęła dziewczyna i podbiegła do chłopaka.

Hermiona przytuliła Briana i pocałowała go w policzek.

-Nie ma za co Miona –powiedział chłopak i ruszył w stronę małego beżowego domku.
---*---*---*---*---*---
-Dobrze Hermiona... -Szepnął Fred.- Musisz mieć wielu przyjaciół, którzy pomogą ci w zmianie przeznaczenia...

---*---*---*---*---*---

Z dedykacją dla wszystkich czytelników :*

Oraz dla Miauka za to, że dzwoni codziennie i dręczy mnie jak mijają wakacje xd Kocham cię za to i nienawidzę przyjacielu ♥

Przepraszam, że tak długo nie pisałam ;c
Poszukuję betę!

P.S. Dziękuję Martynie Malfoy za nominację do LA ^^ Jutro umieszczę na blogu post z odpowiedziami na twoje pytania i nominuję blogi ; 3

~ Julia Malfoy ~