DWA: Ślizgoni i Gryfoni razem (część 2- ostatnia).

Dwa: Ślizgoni i Gryfoni razem (część 2- ostatnia).

-Przyjaciółmi? -Ginny popatrzyła się na Blaise'a tak jakby pochodził z kosmosu.
-Tak, przyjaciółmi GINNY. -Zabini wyszczerzył się do rudowłosej.
-Zlitujcie się -mruknęła pod nosem panna Weasley.
-Jeśli mam się przyjaźnić z jakimś ślizgonem to tylko z Ami! -Hermiona założyła nogę na nogę i przybrała na twarz kamienną maskę.- Oczywiście, jeśli Ami będzie ślizgo...
-Szczerze w to wątpię -przerwał jej Draco.- Amanda zachowuje się jak NIESTETY rasowa gryfonka.
-NIE MÓW NA MNIE "AMANDA", DRACONIE LUCJUSZU MALFOY'U! -Ryknęła na blondyna siostra Zabini'ego.
-Spokojnie siostra -Blaise zaczął uspokajać siostrę żeby ta nie rzuciła się na blondyna.
-Jaka wspaniała ta nasza "przyjaźń"! -Powiedział dziarskim tonem drugi blondyn -Teodor.
-Popieram -Pansy zachichotała i rzuciła porozumiewawcze spojrzenie Smokowi.

Ginny już chciała coś powiedzieć gdy nagle drzwi do Trzech Mioteł otworzyły się. Stanął w nich rudy chłopak z uwieszoną na ramieniu blondynką.

Ronald Weasley z Lavender Brown.
---*---*---*---*---*---    

W jednej chwili wszystko szło zgodnie z planem Draco a w drugiej w Trzech Miotłach pojawił się "Wiewiór". Granger poderwała się z krzesła i wybiegła z lokalu. Zanim ktokolwiek zdążył wstać Draco wybiegł na Pokątną za Hermioną.

-A temu co? -Zdziwiła się reakcją blondyna Ginny.
-Nasz Smoczuś tak szybko dorósł i się zakochał -Teodor w teatralnym geście starł "łzę" z polika.
-Zakochał? -Ruda wytrzeszczyła oczy i szybkim krokiem wyszła z Trzech Mioteł.
-Blaise, Romeo leć za swoją rudą Julią -rzuciła szczerząc się Pansy.

Amanda pokiwała z niedowierzaniem głową i zdecydowanym ruchem zabrała Teodorowi jego szklankę. Dziewczyna szybko wypiła zawartość szklanki i odstawiła ją przed Nott’em.
---*---*---*---*---*---    

Hermiona po wybiegnięciu z Trzech Mioteł usiadła na jakiejś ławce na Pokątnej i pozwoliła jednej łezce ujrzeć świat. Dziewczyna nie płakała dlatego, że nadal coś czuła do Rona (a nie czuła nic poza przyjaźnią) tylko dlatego, że takie marne znalazł zastępstwo. Cieszyła się, że jest szczęśliwy tylko, dlaczego akurat z Lavender?
-Czemu płaczesz? -Usłyszała koło swojego ucha łagodny głos, który wiele razy ją poniżał.      

Dziewczyna milczała, tępo wpatrując się w przestrzeń. Chłopak starł palcem kilka następnych łez, które nagle zobaczyły świat.
-Świat jest dziwny -mruknęła dziewczyna patrząc się na Dracona Malfoy’a.        

Hermiona zatraciła się w niebieskim spojrzeniu blondyna. Wpatrywała się tak w niego i wpatrywała...

To dziwne, że w jednej chwili… W tym jednym spojrzeniu… Dostrzegła tyle smutku i chęci poznania, że prawie wybaczyła blondynowi wszystko…

NIE!

Nie może mu wybaczyć! Jest Malfoy’em, który tak wiele razy ją poniżał!

Ale każdy ma prawo się zmienić prawda?

Tak. Każdy, ale nie ON.
-Nie... -Szepnęła, kiedy jej twarz była bardzo blisko twarzy dziedzica fortuny Malfoy'ów i teleportowała się.
---*---*---*---*---*---    

Ginny po wybiegnięciu z Trzech Mioteł pierwsze, co zobaczyła to jej przyjaciółka teleportująca się.
-Zostawiła mnie -mruknęła pod nosem i ruszyła przed siebie.

Po kilku krokach czyjaś dłoń na jej ramieniu zatrzymała ją.
-Odejdź Zabini -wywarczała przez zęby.

-Po pierwsze: jestem Blaise. Po drugie: nie. -Powiedział ślizgon odwracając ją w swoją stronę.      

Chłopak chciał coś powiedzieć, ale zamarł, gdy zobaczył łzę na poliku rudowłosej i nic nie myśląc przytulił dziewczynę.
-Czemu WY ślizgoni przeklęci wszystko musicie psuć?! -Krzyczała gryfonka wyrywając się z uścisku Zabini'ego.-Wszystko było dobrze! Z Mioną i Ami powoli stawałyśmy się najlepszymi przyjaciółkami a tu WY musicie wszystko zepsuć! Czemu tak nagle chcecie się z nami przyjaźnić?!   

Ginny udało się w końcu uwolnić z uścisku Blaise'a. Dziewczyna pobiegła w tylko sobie znane miejsce.
-Będzie trudno, ale warto... -Szepnął czarnowłosy wpatrując się w miejsce, w którym jeszcze przed chwilą stała rudowłosa.
---*---*---*---*---*---
-ZABINI! -Ryknął Ronald wychodząc z Trzech Mioteł.
-CZEGO?! –Ślizgon odwrócił się w stronę brata Ginevry zaciskając ręce w pięści.

Gryfon nic już nie mówiąc po prostu podszedł do Blaise’a i uderzył go z całej siły prosto w nos. Czarnowłosy zachwiał się, przyłożył rękę do krwawiącego nosa i zamachnął się trafiając w brzuch rudowłosego.

-Odczep… się… od… mojej… siostry… -Mówił młody Weasley pomiędzy nic nie wartymi próbami uderzenia ślizgona.

-Ej ty! –Pomiędzy walczącymi chłopakami jakby zmaterializowała się Amanda.- Zostaw mojego brata w spokoju!

        Ami zamachnęła się i porządnie uderzyła gryfona w twarz.

-To za jego nos –wycedziła przez zęby.- A Gin ma prawo przyjaźnić się, z kim chce!

        Blondynka chwyciła brata za rękę i weszła z nim do Trzech Mioteł.

        Rudzielec trzymał się chwilę za brzuch i twarz, po czym teleportował się w tylko sobie znane miejsce.

---*---*---*---*---*---

        Ginny usiadła na ławce przed Norą i starła ostatnie łzy. Ruszyła w stronę domu, gdy poczuła na swoim ramieniu czyjąś dłoń.

-Ginny –wycedził Ron zaciskając palce na ramieniu siostry- masz przestać zadawać się z Zabini’m i tą jego siostrą świruską.

-Po pierwsze Ron: Ami nie jest świruską –Gryfonka strąciła rękę brata i cofnęła się na bezpieczną odległość.- A po drugie: nie będziesz mi rozkazywał!

        Dziewczyna nie zwracając uwagi na krzyki brata ruszyła do domu. Witając się szybko z mamą pobiegła do swojego pokoju. Wyciągnęła na łóżko czarną torbę i zapakowała do niej swoje ubrania i rzeczy do Hogwartu. Przerzuciła torbę przez ramię i zbiegła na dół.

-Mamo! –Ginny stanęła koło pulchnej kobiety.- Umówiłam się z Mioną, że spędzę u niej ten ostatni tydzień wakacji a potem razem pojedziemy na King Cross. Mogę prawda?

-Ginny –Molly popatrzyła się czule na córkę- skoro już się z nią umówiłaś to ci tego nie zabronię! Do zobaczenia na peronie skarbie.

-Dziękuję mamo! –Rudowłosa uścisnęła szybko rodzicielkę i ignorując wściekłe spojrzenie Ronalda wybiegła z Nory.

        Już po chwili stała przed domem Hermiony.

-Dzień dobry! –Powiedziała uśmiechając się szeroko, kiedy drzwi domu otworzyła jej mama Hermiony.- Ja do Miony.

Rodzicielka panny Granger była bardzo podobna do córki. Różniły je jedynie to, że pani Granger miała drobne zmarszczki na czole oraz zielone oczy.

-Witaj Ginny -kobieta uśmiechnęła się szeroko do panny Weasley.- Niestety, ale Hermiony nie ma w domu.

-Jak to? -Rudowłosa zamarła.- Poszła do domu jakieś 20minut temu!

---*---*---*---*---*---

Jak ja lubię kończyć w takich momentach ^.^

Mam nadzieję, że rozdział się podoba i że jest wystarczająco długi ;)

Jak zwykle: przeczytałeś/łaś?

Bardzo proszę zostaw po sobie ślad w postaci komentarza :)

Julia Malfoy